Overslaan en naar de inhoud gaan
x

Om alle tijdschriften te kunnen bekijken moet je geregistreerd zijn op onze website.

Inloggen   Registreer je nu

INHOUD
Eerste woorden 1
Woord van de voorzitter 3
Antwerpse klasbak 4
Typisch Belgisch 7
De grootste repatriëring ooit 8
Coververhaal: Opportuniteiten in Afrika 12
Corona Exit-plan voor Vlaamse exporteurs 16
Europees recht 17
Academische mobiliteit 18
Belgische gerechtelijke procedures 21
Internationaal erfrecht 22
Vlaams diplomaat Gaëtan Poelman 24
Topbedrijf met internationale allure 26
Internationale opleiding 28
Moedertaalonderwijs 29
Vlaamse in Sierra Leone 30

DOSSIER VERZEKERINGEN
Gemoedsrust 32
Overzeese Sociale Zekerheid 33
Verzekerd in coronatijden 34
Corona: vraag en antwoord 36
Verzekering voor studenten 38


Lees hier alvast het editoriaal van onze hoofdredacteur Koen Van der Schaeghe

Worsteling

Het coronavirus werpt een hardnekkige schaduw over 2020. Historisch zijn er weinig gebeurtenissen die zo massaal en gelijktijdig de wereldbevolking in de ban hielden. Dat maakt de pandemie zowel surrealistisch als realistisch. De bekommernis over de eigen gezondheid en deze van onze geliefden werd universeel. Miljoenen hapten naar adem, letterlijk, maar ook figuurlijk, uit vrees voor het mentale welzijn, het isolement en de socio-maatschappelijke impact.

Het virus spaart weinigen. En expats of tijdelijke migranten ontspringen geenszins de dans. Bijkomend ervaren zij specifieke bezorgdheden, eigen aan het wonen in het buitenland. Ze worstelen vooral met de strenge beperkingen op het vrije verkeer. Het merendeel van de landgenoten vertrok uit vrije wil, maar op een pandemie rekende natuurlijk niemand. Het raakt velen hard, mentaal vooral. Vele Vlamingen zagen de dagelijkse uitdagingen als gevolg van de pandemie toenemen. De situatie en de consequenties verschillen van land tot land, maar elkeen moest of moet leven met de wetenschap dat een terugkeer naar familie en vrienden onmogelijk was.

Emoties en uitdagingen worden groter in het buitenland. Niet zelden zijn deze gelinkt aan het taalaspect. De beperkte beheersing van de lokale taal maakt expats extra kwetsbaar in tijden van crisis. Het interpreteren van lokale voorschriften is in normale omstandigheden al geen sinecure, in tijden waar nieuwe aanbevelingen elkaar dagelijks opvolgen, kan het verlammend werken.

Daarnaast is er het gemis. Digitale platformen maken veel mogelijk, maar zijn niet onuitputtelijk. Wellicht sta je in nauw contact met jouw familie, een thuisfront met misschien hulpbehoevende ouders of kwetsbaren. In normale omstandigheden is dat reeds de achillespees voor tijdelijke migranten. Maar de voorbije maanden kwam dat extra hard binnen. Het leven in spreidstand, tussen verantwoordelijkheden in het eigen gezin en de roep van het thuisfront, botst op zijn limieten. Vanaf afstand kan veel, je ouders aan het lachen brengen, naar hun zorgen luisteren, de boodschappen organiseren zelfs. Maar dan houdt het op. Meer kan je niet doen. Het is zelfs het beste wat je ooit hebt kunnen doen en als het een troost kan wezen, op dit moment is het niet veel minder dan je zou kunnen doen, mocht je in een naburige stad wonen.

Onze gemoedsrust kreeg de voorbije maanden een serieuze knauw. We hebben er nochtans wat voor over, voor dat gevoel zich weinig zorgen te hoeven maken. Dat is de idee achter verzekeringen. En dat is ook het dossier in deze editie. Al is dus niet alles te verzekeren. En neen, natuurlijk verwijt niemand je dat je vast zit in Rome, Madrid, San Francisco of Shanghai, maar het maakt het innerlijke conflict er niet kleiner op. Het is de worsteling van zowat elke expat of landverhuizer, meestal onzichtbaar, maar altijd aanwezig.